Een tussenstap (1)

Welbeschouwd: de Nashvilleverklaring (5)

In mijn vorige stukje schreef ik dat ik mijn discussie met die ondertekenaars van de ‘anti-homo’ Nashvilleverklaring wilde toespitsen op de menselijke willekeur die ook zij gebruiken als ze zich beroepen op de Bijbel als onwrikbaar Woord van God. (2)Het lukte me niet dat stukje voor deze krant rond te krijgen. Te weinig tijd doordat ik opeens al mijn aandacht aan iets anders moest geven. Ik ga namelijk plotsklaps op reis en moet dat heel goed voorbereiden. Anders is die reis tijdverspilling.
Daarom nu even wat anders. Op zondag 6 maart 1977 was er een bijzondere dienst in de, toen nog, Hervormde Kerk van Bathmen. Daar preekte iemand van buiten over een bekend bijbel-verhaal. (3) Het verhaal van de richter Gideon die de vijand moest verslaan. Hij riep een groot leger op de been, 32.000 man. Dat vond God te veel. Als je daarmee won, zou je kunnen zeggen dat het je eigen verdienste was. Nee, het moest duidelijk zijn dat het de God van Israël was die bepaalde hoe de hazen liepen. Gideon moest iedereen naar huis sturen die bang was. Deed hij, en hield er nog 10.000 over. Voor God ook nog veel te veel. Dus werd Gideon opgezadeld met een ‘drinkproef’ voor een volgende selectie. Die proef vond plaats bij de bron van een beek. Wie als een hond water opslurpte mocht blijven, wie knielde en het water in twee ‘ge-cupte’ handen op schepte en naar de mond bracht kon zijn biezen pakken. Zo bleef er een legertje van slechts 300 man over. En dát legertje overwon, met een list! (4)
Wat die voorganger vertelde was een beetje vreemd. Hij kende die plek van de drinkproef en had uitgerekend dat het ‘godsonmogelijk’ was om daar 10.000 man op te stellen. De ruimte was er gewoon niet. Toen niet en ook nu niet! Kernvraag: wat moet je dan met zo’n verhaal? Wegscheuren uit die Bijbel als onbetrouwbaar? Of, en dat gebeurde die zondag, kan je er een ándere duiding aan geven. Een zingeving die én recht doet aan de boodschap van het verhaal. En tegelijk ook recht doet aan het gegeven dat het verhaal ‘feitelijk’ niet kloppen kan.
Waarom heb ik een tussenstap nodig? Omdat ik over een kleine twee weken mij persoonlijk op de hoogte ga stellen van die plek. Ik ga compleet onverwacht naar Israël, en op mijn prioriteitenlijstje staat die drinkproefplek! Ik ga het controleren. En mijn liefste wens is om daar vanuit Israël naar deze Bathmense Krant verslag van te doen. In onze moderne computertijd moet dat haast wel zeker lukken.
Maar, het kan dus zijn dat er even een gat valt. Dan is de oorzaak bekend.

Terzijde: nogmaals, al mijn columns staan op de website van deze Bathmense Krant. En van deze reeks óók nog apart de versie met mijn verantwoording en verwijzingen in de vorm van toegevoegde noten.

Piet van der Klis.

Noten
1. Bathmense Krant, 2019, week 13, 27 maart (p. 5).
2. Bathmense Krant, 2019, week 12, 20 maart (p. 10).
3. Dr. C.C.F.Gordijn, pedagoog, emeritus-hoogleraar Vrije Universiteit/Amsterdam. Zie: Klis, P.van der (1977). Terug naar de verhalen. Inleiding op een jaarcyclus Gemeentediensten. Maandblad Hervormde Gemeente Bathmen, 1977/2, (pp. 2-3).
4. Zie: Richteren 6-9.