De alles gaat anders show

Welbeschouwd: Ja, maar ….. (2)

Nieuwjaarsdag, 1 januari 2020, ontstond er een watersnood pal bij ons huis. Exact om 11.00 uur sprong een waterleiding onder het trottoir. Twee kleinzoons die net vertrokken na een geweldige ‘ouwejaarsnacht’, signaleerden het en riepen mij er opgewonden bij. Een fontein van water veranderde de stoep in een kolkende, modderige bergbeek. Even raakte ik wat in paniek en deed vervolgens wat me te doen stond: het waterbedrijf bellen, Vitens dus.Om 11.11 uur was de storing gemeld. Vanaf dát moment stond dus bij Vitens het sein op rood en volgden allerlei stappen. Op 9 januari, om 10.13 uur precies, ging uiteindelijk het sein definitief op groen, dus negen dagen later! Ik hield álles nauwkeurig bij, met de precisie van een oorlogsjournalist, inclusief beeldmateriaal! Waarom? Omdat dit opeens voor mij een gouden kans bleek.

Kort daarvoor namelijk, had ik me vastgelegd op twee dingen. Ik zou een gastcollege geven aan de hoogste, specialistische opleiding voor ggz-verpleegkundigen in Utrecht. En daarnaast had ik net toegezegd een recensie te schrijven van een pas uitgekomen wetenschappelijk publicatie over mijn vroegere vakgebied. Engelstalig, dus óók bedoeld voor ‘over de grens’. Beide opdrachten wilde ik koppelen aan een kwaliteitsbeoordeling. Dat lijkt misschien wat ingewikkeld, maar valt eigenlijk reuze mee. Voor zoiets bestaat een simpel schema in drie stappen: 1. Zég wat je wilt doen. 2. Dóé vervolgens wat je hebt gezegd. 3. Ten slotte: toon áán dat je écht gedaan hebt wat je in stap 1 hebt gezegd! En let op: die laatste, derde stap is eigenlijk de leukste, je moet dan een meting doen. En juist dáár schort het nog wel eens aan!

Die volgorde heb ik dus bij die kleine watersnood voor Waterbedrijf Vitens met de precisie van een dwangneuroot geregistreerd! Is Vitens geslaagd? Ja, voor mij is Vitens uiteindelijk uitstekend geslaagd! Daar kan menige organisatie, club, vereniging een voorbeeld aan nemen. Op het hoe en wat hiervan zal ik nog regelmatig terugkomen. Voor nu is belangrijk dat ik deze zelfde lijn ga volgen rond Bathmense onderwerpen. Kan dát, is álles uiteindelijk te ‘meten’ (stap 3)? Voorlopig zeg ik ja! En kom maar op als je het beter denkt te weten. Voor mij maakt het niet uit of het gaat om ‘ambachtelijk’ gebakken brood, de stroomstootwapens van de Hartstichting (AED’s) of de voorlichting van een huisarts over wat wettelijk kán en mág rond het levenseinde. Ik noem maar wat.

Mijn volgende column, ik belóóf het (stap 1), gaat nu écht volgens dit schema over die ‘DementieVriendelijk Bathmen-avond’, eind vorig jaar!

Dan nog even over mijn boekje over die Nashvilleverklaring dat te bestellen was bij het Infopunt Bathmen. De oplage kwam uiteindelijk op 26 exemplaren! Allemaal door mijzélf besteld en dus niet één vanuit ons Cultuurhuus. Sneu? Welnee, eigenlijk wel leuk en leerzaam! Serieuze interesse voor theologie blijkt weer eens een spaarzaam goed. Iets voor echte hobbyisten. En daar is niks mis mee! Ook leerzaam: de prima geregelde, gratis hulp van het Infopunt. Hulde!

Piet van der Klis.