Plan De Brink
Klik hier om de 3D animatie te bekijken

Een fijn avondje ‘Dementie’

met nasmaak

Welbeschouwd: Ja, maar … (3)

Even bij de les komen. Het zou gaan over ‘kwaliteit’, met Waterbedrijf Vitens als voorbeeld. Samengevat: Vitens (de leverancier) belooft wat, goed water, levert dat (het product) en bewijst dat de kwaliteit goed is (de meting).
Op 13 december 2019 was er een informatieavond van de werkgroep ‘Dementie Vriendelijk Bathmen’ (leverancier). Beloofde informatie voor beter begrip, invoelingsvermogen en omgangsvaardigheid met betrekking tot mensen met dementie. Hoe? Een avondje van 20.00-21.30 uur met een gastspreker (product). Na afloop doel bereikt (meting)?Mijn indruk: een prima inhoudelijk verhaal, met heldere dia’s; fascinerend simpele oefeningetjes om zelf ‘iets’ van het Alzheimerleed te ervaren en ook nog wat praktische tips voor de omgang met mensen met dementie. Tips volgens het ezelsbruggetje GOED: G-eruststellen, O-ogcontact maken, E-ven meedenken, D-ankjewel! Eigenlijk, vond ook de expert, grondregels voor álle contacten met mensen die een probleem(pje) hebben. Zo hoor je in feite altijd met anderen om te gaan, dementie of niet!

Kortom alle ingrediënten voor een fijne avond tot en met een voorzitter met een harem van zes frisse vrijwilligsters in stijlvolle T-shirts! En tóch ging er iets mis. Een man plofte naast mij in de stoel, stelde zich nadrukkelijk voor met:”Ik ben Henk S., uit Deventer, 88 jaar en mijn vrouw heeft Alzheimer!” Ik (beetje invoelend): “Nou, dat lijkt me niet eenvoudig.” Henk uitte hoge verwachtingen, ook vooraf al gemeld aan de inleider: eindelijk eens duidelijke regels voor hoe met zijn vrouw om te gaan. Ik dacht gelijk: oh, nee hè, en vluchtte in mijn meegenomen krant.

En waarachtig, het lukte hem zowaar de ‘show’ te stelen met een hartverscheurend verhaal: over een maar raak poepend en piesend treiterwijf, met hem ruziënde kinderen, afhakende vrienden en nota bene hulpverleners die na twee gesprekken zeiden: “Bekijk het maar als je niet wilt luisteren.” Nauwelijks onderdrukt snikkend een toonbeeld van complete ontreddering! Wat hij daar zocht, stond echter niet op de menukaart. Die bood álgemene informatie en géén persoonlijk hulptraject op een individuele vraag! Gevolg: ongemakkelijkheid, bij de gastspreker, bij de leider van de avond, en óók bij mij als buurman. Hem blindelings gelijk geven paste niet. Misschien wás hij wel een ellendeling! Pogingen tot sussen haalden niks uit en hij dramde maar door. Uiteindelijk móést ik overhaast weg. Hij zei nog: “Dank u wel.” Het zat me niet lekker. Waar ging het mis? ’s Nachts bedacht ik de oplossing. Ikzelf had een punt van orde moeten stellen. Toestemming moeten vragen om even ergens apart met hem te gaan zitten om hem te laten dimmen. We waren minstens met drie professionals. En dan nog die zes vrijwillige half-professionals. Waarom kwam niemand van ons op dat idee! Terwijl nota bene álles die avond eigenlijk over zorgvuldige ‘omgang’ met elkaar draaide!

Uitslag ‘meting’ van effect waarschijnlijk negatief. Erg? Nee, gewoon een prikkel om het volgende keer nóg beter te doen! Kwaliteitsbeleid draait om mogelijke verbeterpunten! En die zijn er bijna altijd. Ook bij dat door mij toch zo positief gewaardeerde Vitens!

 

Piet van der Klis.