Hemeltje lief, over mijn lijk!

Welbeschouwd: pseudologische krompraat?

In de Stentor de kop: Adviesbureau bijt zich vast in bosbegraafplaats. Het gaat over het slepende proces om op het landgoed ’t Hemeltje een natuurbegraafplaats aan te leggen. IJssellandschap wil geld voor natuurbeheer op langere termijn. ‘Omwonenden blijven sceptisch’, aldus het artikel. De hakken staan zo diep in het zand, dat een adviesbureau de kar moet helpen lostrekken. Alle berichtgeving volgde ik gefascineerd, schreef er zelfs over in dit blad. Nu nóg een keer, wat kanttekeningen.Om hoeveel omwonenden gaat het eigenlijk. Tien, honderd? Niet dat het aantal op zichzelf doorslaggevend is, maar het maakt wél verschil. Ten tweede, hóé sceptisch is sceptisch? Allemaal 100%? Daar zal toch wel wat variatie in zitten? En dan, wie zijn die omwonenden, in de zin van hoeveel lást en wélke last zien zij als bedreiging? Hoe degelijk, vuurvast, zijn hun argumenten? Daar lees ik nauwelijks over en wát ik erover lees gaat vaak over problemen die met wat goede wil misschien best op te lossen zijn.

Wat mij bijzonder opvalt in die soap, is dat zelfs een heuse jonkheer ten strijde is getrokken, nog wel als aanvoerder ook zo lijkt het! Hier heb ik toch echt een tip voor die tegenstanders: rep niet over die adellijke afkomst. Dat verzwakt je positie alleen maar. Immers, een échte titel is het niet eens en het biedt al helemaal geen garantie voor sterkere argumenten, integendeel zelfs. Zo leerde ik als student dat er van die besloten leefgemeenschappen en netwerken zijn die een verhoogd risico geven op inteelt. Inclusief de daar vaak mee gepaard gaande verstandelijke beperkingen. Als voorbeelden van zulke gesloten circuits noemde mijn prof fundamentalistisch protestantse gemeenschappen, met het dorpje Opheusden destijds als klassieker. En ook oudere, rijke boerenfamilies, die vooral binnen eigen kring trouwden en zo hun kapitaal bij elkaar hielden. En ja, sorry, óók de adel kwam hier op de proppen. Mijn advies dus: praat in de pers niet meer over jonkers en andere adellijke variëteiten, maar laat gewoon de argumenten zélf hun werk doen. En moet dat tóch: praat dan over gráven, net zoals je ook dijkgraven hebt!

Echt, die argumenten van de jonkheer zijn gewoon van inferieure kwaliteit. Neem die walgelijke posters van honden met botten in hun bek. Misselijkmakende onzin. Mijn beste vriendin heeft drie dierbaren liggen in een bosbegraafplaats bij Kootwijk. Daar komen zelfs wilde zwijnen in plaats van alleen maar aangelijnde honden! Nooit een klacht over dierlijke grafschennis gehoord!

En dan die natuurvervuiling met al die posters en spandoeken. Is dat wat anders dan graffiti spuiten op onze dorpskerk? Dat past toch zélfs niet bij zo’n mini-titel? Natuurlijk, die man kan er ook niks aan doen dat hij jonkheer is. Het is gewoon een aangeboren afwijking, levenslang. Maar om met je handicap nu weer zo te koop te lopen in de krant? Zou ik niet doen. Ik zeg altijd: gebruik een titel uitsluitend als die inhoudelijk kracht bijzet aan je verhaal!

Drs. Piet van der Klis, emeritus pedagoog/conflictuoloog in ruste.