Kom er eens op

Welbeschouwd: gedachtesprongen

In 1971 signaleerde het National Bureau of Standards van de USA dat de afmetingen van de omvang van borst, taille en heupen van vrouwen aan het toenemen waren. Die gemiddelde afmetingen vormden de grondslag voor de standaardmaten voor de dameskleding. De gehanteerde maten stamden nog uit 1939 en klopten dus eigenlijk niet meer. Om dat probleem op te lossen ging de Amerikaanse kledingindustrie over tot een even simpele als slimme ingreep: de damesmaten werden gewoon allemaal een slagje ruimer gemaakt, zonder de maatnummers zelf te wijzigen. In dit geval kwam de oplossing er dus vrijwel letterlijk op neer dat de bestaande regels wat opgerekt werden om een bepaald belang te dienen.Elke keer als ik dit type oplossing voor een probleem tegenkom, kan ik me mateloos vergapen aan de vindingrijkheid van de belanghebbenden. Neem bijvoorbeeld Lourdes, het Franse plaatsje bij de Pyreneeën. Hier zou in 1858 Maria zich aan de 14-jarige Bernadette hebben geopenbaard, waarna het zich ontwikkelde tot een lucratief centrum voor bedevaarttoerisme rond wonderbaarlijke genezingen. In 2006 waren er daarvan door de officiële kerk 66 geregistreerd. In dat zelfde jaar vergaderde ook het comité van medici onder voorzitterschap van de bisschop van Lourdes dat de genezingen op hun wonderbaarlijkheid beoordeelt over het probleem dat er zo weinig wonderen meer plaatsvonden. De laatste erkende wonderbaarlijke genezing was in 1987. Het comité kwam vervolgens tot het besluit om de strenge criteria waaraan een geldig ‘wonder’ moest voldoen wat te versoepelen! Niet zonder effect: afgelopen februari vond de erkenning plaats van de zeventigste wonderbaarlijke genezing in Lourdes in de inmiddels 160 jaar.

Het doet me denken aan wat ik pas las over die Deventer soap rond de bouw van het filmtheater de Viking. In het bestemmingsplan is daarvoor een maximale bouwhoogte vastgelegd. Die is tot de laatste centimeter benut. Alleen, nu blijkt dat er geen rekening is gehouden met de noodzaak van een installatie voor luchtbehandeling. Binnen het gebouw is daarvoor geen ruimte beschikbaar en dus is de enige mogelijkheid die installatie op het dak te plaatsen. Maar dat is in strijd met de gemaakte afspraken en het bestemmingsplan. Voor dat probleem heeft de betreffende wethouder nu een oplossing gevonden die wat inventiviteit betreft zeker niet onderdoet voor die van die bisschop van Lourdes. Wethouder Rorink benoemt de installatie expliciet als een ‘ondergeschikt bouwwerk’, waardoor de voorziening formeel niet meetelt voor het bestemmingsplan. Kom er eens op!

Piet van der Klis.