Korhoenderleed
Welbeschouwd: pseudologische krompraat?
Er zijn van die nieuwsonderwerpen die in alles lijken op een repeterende breuk, waarbij de cijfers achter de komma zich voortdurend herhalen. Een fraai voorbeeld vind ik dat jaarlijkse geëmmer over die korhoenders op de Sallandse Heuvelrug. Je kunt er gif op innemen dat elk jaar zo rond het broedseizoen weer de nodige berichten opduiken waarin de noodklok wordt geluid over het voortbestaan van die populatie. Die wordt al jaren met uitsterven bedreigd en even zoveel jaren proberen natuurbeschermers wanhopig dat tij te keren.
Die pogingen zijn van een aandoenlijk amateurisme. Want, wat is er aan de hand? Al vele decennia zijn de leefomstandigheden van die vogelsoort verziekt. Gevolg: in de vitale periode van de ontwikkeling van de kuikens zijn er onvoldoende insecten aanwezig voor hun voeding en dus leggen zij het loodje. Vervolgens buigen de betrokkenen zich weer eens over het probleem en komen dan met een oplossing die keer op keer van een simpelheid getuigt die zijn weerga niet kent: het invliegen van een paar kratten nieuwe hoenders uit pakweg Polen, Schotland of Zweden. Die beestjes worden uitgezet en….. treffen natuurlijk uiteindelijk hetzelfde lot als hun voorgangers. Dat je zoiets één, desnoods twee keer probeert, vooruit. Maar om daar nu eindeloos mee door te gaan, dat zou je toch te denken moeten geven.
Kan dat anders? Naar mijn idee wel. Volgens mij is het echt niet zo ingewikkeld om voor dat korhoenderprobleem een eenvoudige, effectieve en duurzame oplossing te vinden die bovendien de belevingskwaliteit van de Sallandse Heuvelrug, met de korhoender als icoon, voor de toerist sterk verbetert. Hieronder zal ik in het kort die oplossing in een paar hoofdlijnen schetsen.
Zoek de mooiste opgezette korhoenders die je kunt vinden. Ondertussen selecteer je op die Holterberg een pad waarlangs de heide in een glooiing omhoog gaat. Net over de rand van die glooiing graaf je vervolgens een flinke sleuf van zo’n honderd meter lang, parallel aan het pad daaronder. Die sleuf fungeert als een loopgraaf waarin mensen enigszins gerieflijk heen en weer kunnen lopen die zo’n opgezette korhoen met de hand over de heiderand net zichtbaar kunnen maken voor de daaronder op het pad verzamelde natuurtoeristen. Het resultaat kan nog enorm aan kwaliteit winnen door in die loopgraaf ook een eenvoudige geluidinstallatie te plaatsen waarin een cd met hoendergekakel op regelmatige tijden wordt afgespeeld. Ronduit spectaculaire effecten zijn te krijgen door een paar medewerkers op gezette tijden een paar van die opgezette beestjes kruislings naar elkaar te laten overgooien als weergave van een boeiende paringsbalts.
Kosten? Verwaarloosbaar, zeker als je beseft dat je dit spektakel aan toeristen kunt verkopen met zichtgarantie! Personeelskosten hoeven er nauwelijks te zijn. Immers de medewerkers in de loopgraaf zijn te rekruteren uit mensen die in het kader van de WMO een passende tegenprestatie moeten leveren. Hoe simpel kan het zijn!
Piet van der Klis.