Nog een half ei,

en toch geen lege dop

Welbeschouwd: Ja, maar ….. (5)

Dit is mijn afsluitende column over die informatieavond ‘Goed sterven’. Een heikel onderwerp, over dood en levenseinde. Zaken die nu om me heen zo onbarmhartig toeslaan. En over betrouwbaarheid, ook altijd gevoelig. Nu over de inbreng van een huisarts over wat op dit vlak kán en mág.Welnu, naar mijn smaak in alle opzichten superieur aan dat van die geestelijk verzorger. Zowel wat inhoud als technische kwaliteit van de presentatie betrof. Wel een wat geforceerd tempo, veroorzaakt door een te uitlopend ‘voorprogramma’. Toch zaten me twee dingen niet lekker.

Ten eerste de stelling dat, vlak voor de feitelijke euthanasie plaatsvindt, de patiënt nogmaals zijn instemming moet uitspreken en dus wilsbekwaam moet zijn. Ik betwijfelde dit. Voor mij een nieuw gegeven dat mijn eigen ‘planning’ mogelijk in de war kan gooien als het écht zo was! Ik besloot tot een controle (meting) over dit aspect van het ‘product’. Hoe? Door twee in mijn ogen onbetwistbare deskundigen te raadplegen (waaronder de NVVE). Resultaat? Ja, die huisarts heeft gelijk; dat wil zeggen in 99% van de gevallen; hij beschrijft de ‘mooiste’, probleemloze route; maar, er blijft dan nog een restje dat afwijkt en waarvoor uitzonderingen bestaan; noodprotocollen, die een arts ook veilig kan bewandelen zónder strafbaar te zijn!

Kijk, dat is mijn Nederlandland: geen énkele regel geldt absoluut, zonder één uitzondering. Van de abortuswetgeving tot de regeling voor het weren van niet-ingeënte kinderen in een kinderopvang, altijd uitzonderingen!

Mijn tweede pijnpunt: soms biedt doorbehandelen geen perspectief meer. Dan kan de keus vallen op het afbreken van ‘medisch zinloos handelen’. De inleider:”en dit besluit ligt uitsluitend bij de behandelend arts.” Dat ‘uitsluitend’ brak me op. En ook dát toetste ik, nu aan vakliteratuur (meting). Resultaat: ook hier lijken meer nuances gepast!

Wat nu? Extra lastig: het zou het standpunt van álle Bathmense huisartsen betreffen. Dus ook die van mij? Natuurlijk informeerde ik de spreker over mijn vragen, acties en antwoorden (meetresultaten). Geen enkele reactie! Ik kan nu maar twee ‘verklaringen’ verzinnen, beide onprettig. Of deze huisarts is niet precies op de hoogte van wat wettelijk kán en mág. Of hij vertelt alleen dát van die regelgeving waar hij het zelf professioneel mee eens is. Beide antwoorden deugen niet bij zo’n voorlichtingsavond als deze. Die informatie moet volop ‘betrouwbaar’ zijn.

Samenvatting volgens het Vitens-model. De PKN-gemeente (leverancier) belooft wat. Twee inleiders geven leveren dat met informatie (product). Ik check dat geleverde product (meting) en mijn controle valt niet 100% goed uit. Waterbedrijf Vitens zou direct maatregelen nemen bij zo’n negatieve laboratoriumuitslag. Maar wat gebeurt er met mijn metingen? Worden mijn kritiekpunten teruggekoppeld als mogelijke verbeterpunten voor een volgende ronde? Of gewoon genegeerd?

Tot slot: mijn oordeel is niet volledig negatief hoor. Die huisarts tipte me met een effectief, gratis ‘medicijn’ om eventueel zonder arts aan een voor mij ‘goed’ einde te komen. Geen volledig lege dop dus bij dit halve ei.

Piet van der Klis.