Welbeschouwd: desalniettemin, niettegenstaande (4)

Een korreltje strooizout

Mijn columns gaan bijna altijd over heikele onderwerpen. Dat komt, zoals ik eerder al eens uitlegde, doordat het eigenlijk discussies zijn met mijzelf. Over zaken waarmee ik niet goed raad weet. Waar ik wel opvattingen over heb, maar niet weet of die houdbaar zijn. Ideeën die nog getest moeten op hittebestendigheid. Dáárom schrijf ik.

Neem dat weeralarm van alweer een tijdje terug. Op 8 februari kondigde het KNMI code rood af voor heftige sneeuwval, harde wind en temperaturen onder nul. Aansluitend maandag nog code oranje. Dat betekende ernstige waarschuwingen voor overlast door gladheid, ijsplaten op de wegen en dat soort dingen. Met de oproep: als het even kan, blijf thuis!

Wat vervolgens gebeurde was dat op veel plaatsen vanuit scholen het besluit viel de deuren voor die maandag dicht te houden. Ook de basisschool bij mij om de hoek: de Rythmeen. Dus ontvingen de ouders en verzorgers van leerlingen nog laat op zondagavond per e-mail de boodschap: houd de kinderen thuis, wij zijn vanwege de weersverwachtingen en de daarmee verbonden risico’s gesloten! Nota bene nét nadat de lockdown door corona was opgeheven.

Die maandag bleek er in Bathmen niks aan de hand: schone straten, geen enkel laagje ijzel of wat dan ook maar aan heftig winterweer deed denken. Nu komt het heikele aspect van mijn verhaal. Namelijk de vraag: waaróm namen die scholen dat besluit om dicht te blijven. Zélfs áls er sprake was geweest van sneeuwjacht en verraderlijke gladheid, dan nóg! Wáárom moet de schóól dan vooraf beslissen de tent gesloten te houden! Die ouders zijn er toch óók nog? Die zijn toch óók niet gek? Mijn buurkinderen zijn met 200 m lopen op hun basisschool! En zo ken ik er wel meer.

Nog wat anders. Ik was schoolgaand vanaf 1946 t/m 1963. Ik kan me niet herinneren ooit verzuimd te hebben vanwege het weer! Van 1965 tot 2001 ging ik dagelijks per fiets naar mijn werkplek in Deventer, sinds 1972 vanuit Bathmen. Nooit verzuimd vanwege het weer! Mijn beide kinderen bezochten het gymnasium aan het Vlier in Deventer. Altijd op de fiets, nooit afgehaakt vanwege het weer!

Hamvraag: zijn die leerkrachten van bijvoorbeeld de Rythmeen tegenwoordig dan ‘watjes’? Kan ik niet geloven. Het zijn vast allemaal gezonde, frisse, gemotiveerde mensen. Professionals die het liefst dagelijks voor hun klas staan, zéker na zo’n ellendige lockdown. Maar, wat is er dán aan de hand. Moesten die juffen en meesters van heel ver komen? Dan kan je toch vroeger van huis gaan? Of de dag ervoor vast naar een collega dichterbij om te logeren? Of desnoods uit pedagogische gedrevenheid een nachtje bivakkeren in de school zélf, met een pan erwtensoep van dankbare ouders? Hoeveel ouders zullen die maandag gefoeterd hebben uit onbegrip dat de beslissing niet bij hén was gelegd, maar voorbarig vóór hen was genomen. Vast niet uit zo maar gemakzucht, maar wáárom dan wél! Mijn advies; neem het KNMI met een korreltje strooizout!

Piet van der Klis