Welbeschouwd: Ja maar ….. (9)

Seks op bestelling

Het gebeurt me vaker dat ik in het nieuws tegen dingen aanloop die me niet meer loslaten. Die in mijn hoofd blijven hangen omdat ze daar ergens aanhaken aan oude, krachtige herinneringen. Zo verging het mij weer eens met de recente berichtgeving rond een tweetal successen van een wereldwijd fokprogramma voor reuzenpanda’s. Zo bleek dat in een Hongkongse dierentuin de reuzenpanda’s Ying Ying en Le Le eind maart seks met elkaar hebben gehad. Na jaren van vergeefse kunstmatige inseminatie hoopten biologen nu dat Ying Ying  nu via de natuurlijke manier zwanger is geraakt van de speciaal daarvoor ingevlogen Le Le. En ook in Ouwehands Dierenpark bleek het raak tussen Wu Wen en Xing Ya en werd begin mei een reuzenpandababy geboren.
Ik stond bij die berichten niet stil. Totdat het een keer ter sprake kwam in een talkshow op de tv. Daar uitten een tweetal vrouwelijk gasten enige deernis met die Hongkongse Ying Ying die min of meer verplicht werd tot seks met een speciaal daarvoor ingevlogen mannetje. Of je dat wel leuk moest vinden.

In een flits moest ik terugdenken aan een bijzondere ervaring van al veel jaren geleden. Ik had al een tijdje mijn dienstplicht als reserve officier infanterie erop zitten toen ik bericht kreeg dat mijn lichting door defensie ter beschikking werd gesteld van de dienst Bescherming Bevolking. Een Nederlandse paramilitaire organisatie, bedoeld voor civiele hulp in oorlogssituaties. De achtergrond hiervan was vooral dat steeds meer rekening werd gehouden met de mogelijkheid van een Derde Wereldoorlog die met kernwapens uitgevochten zou worden. In verband hiermee werd in Nederland een netwerk van ondergrondse commandobunkers aangelegd die in ieder geval beveiligd waren tegen nucleaire fall-out.
Ik moest opleidingen volgen. Eerst een basiscursus, waarna ik een specialistische opleiding zou krijgen voor de functie van liaisonofficier in zo’n commandopost. Onderdeel van die basiscursus was ook een bezoek aan zo’n bunker. Ik herinner mij daar niet zo heel veel details van. De bunker was vlakbij het Openlucht Museum aan de Schelmseweg bij Arnhem. Naast de bovengrondse opbouw waren er een paar ondergrondse verdiepingen met aparte ruimten voor apparatuur en voorzieningen voor bijvoorbeeld wateropslag, generatoren voor elektriciteit, luchtbehandelingsinstallaties met aparte filtersystemen, dat soort zaken. En natuurlijk ook een paar ruimten voor slaapplekken, tweehoog houten britsen met tussenruimte. Allemaal nogal voordehand liggend. Behalve één kleine, aparte ruimte met eigen sanitair en slechts één houten brits. Die ruimte, zo leerde ik, was bedoeld voor een vrouwelijk lid van de vaste bezetting. En de reden voor die speciale voorziening bleek in feite niet anders dan die achter dat internationale fokprogramma voor reuzenpanda’s: stel dat de bom zou vallen en bovengronds het leven vrijwel uitgeroeid, dan kon hier gewerkt worden aan de overleving van de soort!
Het maakte destijds diepe indruk op me. Nooit eerder raakte ik zo diep doordrongen van de ernst van mijn roeping. Uiteindelijk is het van die specialistische opleiding voor mij nooit gekomen. Van de rest trouwens ook niet.

Piet van der Klis