Samen verbonden
DIEPENVEEN – Lisanne Brederveld, uitvaartverzorger: “‘s Avonds kom ik aan bij het verzorgingshuis. De kamer zit vol met familie. Zij hebben vanmiddag afscheid genomen van een lieve, krachtige moeder en oma. Mevrouw is 84 jaar geworden. Na een moegestreden leven heeft ze voor een weloverwogen stap gekozen om de rust te vinden waarnaar zij zo verlangde.Mevrouw heeft van drie kinderen, een kleinkind en van haar man afscheid moeten nemen. Dit verdriet en haar gezondheid die verder achteruit ging, heeft haar tot deze keuze gebracht. In bijzijn van haar familie heeft ze afscheid genomen van het aardse leven, om weer samen te zijn met de mensen die haar voorgingen.
Mevrouw wordt thuis opgebaard. De verzorgers die iedere nacht kwamen kijken, doen dit ook deze week. Mevrouw was gek op handwerken, net voor mijn komst, hebben alle verzorgers een handwerk gemaakt door mevrouw mogen uitzoeken.
We spreken de uitvaart door, alle wensen zijn bekend en zelfs al groot en deels uitgezet. Op de rouwbrief komt een foto van haar geliefde Deventer en een afbeelding van twee breinaalden en een dot wol.
De familie heeft al veel verdriet moeten doorstaan, dit alles, ook nu, doen ze samen. Samen zijn ze verbonden en samen staan ze sterk. Juist daarom valt ook de keuze op de uitvaartbus; zo kunnen ze samen zijn en samen delen in dit verdriet.
De dag van de uitvaart is aangebroken; samen begeleiden we mevrouw met de bus naar het crematorium. Hier is een mooie afscheidsdienst; na afloop begeleiden we mevrouw met de loopkoets en de uitvaartbus naar haar laatste rustplaats. Op het moment dat de kist daalt, breekt het voorjaarszonnetje door en schijnt precies in de ogen van de familie die samen zo hecht afscheid neemt bij haar graf.
Even later zwaai ik ze uit; ze vertrekken samen in de uitvaartbus naar het restaurant voor een fijn samenzijn…”